
شوقی افندی نوه عبدالبهاء، در ۲۷ رمضان سال ۱۳۱۴ ه.ق (۱۱ اسفند ۱۲۷۵ ه.ش – ۱ مارس ۱۸۹۷) در بیت عبدالله پاشا واقع در شهر عکا متولد شد وی فرزند ضیائیه دختر عبدالبهاء و میرزا هادی افنان و نتیجه برادر زن باب بود.
عبدالبهاء در وصیت نامه خود، (الواح وصایا) او را به جانشینی خود و ولایت امری جامعه بهائی انتخاب کرد. شوقی تحصیلات خود را با معلمه ای ایتالیائی در عکا آغاز کرد (گوهر یکتا، روحیه مکسول، ص ۱۴) و تا یازده سالگی در آن شهر به سر برد با ثبوت حکومت عثمانی در سال ۱۹۰۸ م عبدالبهاء همراه با خانواده خود برای ادامه تحصیلات نواده هایشان به شهر حیفا در دوازده کیلومتری عکا نقل مکان کرد.
شوقی در حیفا ادامه تحصیل داد و سپس به دانشگاه بیروت رفت و در نهایت دانشگاه آکسفورد انگلستان را برای ادامه تحصیل انتخاب کرد اما به علت بازگشت اجباری به حیفا، که در پی مرگ عبدالبهاء اتفاق افتاد، تحصیل او ناتمام ماند و موفق به اخذ مدرک از این دانشگاه نشد (کشف الحیل، عبدالحسین آیتی ص ۲۱۲)
مرگ
وی در ۱۰ ربیع الثانی ۱۳۷۷(۱۳ آبان ۱۳۳۶ ه.ش- ۴ نوامبر ۱۹۵۷) در لندن مرد.
القاب
ولی امرالله، عزیز امرالله.
منبع: آشنایی با بهائیت (درسنامه مقدماتی)، صص ۷۶- ۸۰.